بازگشت مسیح!

 آنچه در این مقالات با عنوان موعود در مسیحت ارائه می‎گردد با استناد به کتاب مقدس انجیل بوده و تفاوت بسیاری با آنچه امروزه به عنوان مسیحیت صهیونیسم نامیده می‎شود دارد.

بسم‌الله الرحمن الرحیم

مسیحیان و بازگشت مسیح

اندیشه بازگشت عیسی (علیه‏السلام) یکی از باورهای جامعه مسیحیت را تشکیل می‏دهد. این شوق و انتظار در بخش‏های قدیمی‏تر عهد جدید مانند رساله اول و دوم پولس به تسالونیکیان به خوبی منعکس شده است، اما در رساله ‏های بعدی مانند رساله ‏های پولس به تیموتاؤس و تیطس، همچنین رساله پطرس، به بعد اجتماعی مسیحیت توجه گشته است .

این مسأله از آن‏جا ناشی می‏شد که مسیحیان با گذشت زمان بر این دیدگاه قائل شدند که بازگشت مسیح بر خلاف تصور آن‏ها نزدیک نخواهد بود، هر چند اقلیتی از آنان بر این عقیده باقی ماندند که عیسی به زودی خواهد آمد و حکومت هزار ساله خود را تشکیل خواهد داد؛ حاکمیتی که در روز داوری پایان خواهد یافت. از همین رو از دیر باز گروه‏های کوچکی به نام هزاره گرا در مسیحیت پدید آمدند که تمام سعی و تلاش خود را صرف آمادگی برای ظهور دوباره عیسی در آخرالزمان می‏کنند.

البته وجود آیاتی در انجیل، این حالت انتظار را تشدید می‏کند و با اشاره به عدم تعیین وقت ظهور، آن را ناگهانی معرفی می‏کند. به عنوان مثال در انجیل متّا از زبان عیسی علیه‏السلام این گونه نقل شده است که : «شما نمی‏توانید زمان و موقع آمدن مرا بدانید؛ زیرا این فقط در ید قدرت خداست. هیچ بشری از آن لحظه «زمان ظهور» آگاهی ندارد، حتی فرشتگان. تنها خدا آگاه است.»(1) و یا آن که در انجیل لوقا این چنین آمده است: «مسیح می‏گوید: همیشه آماده باشید، زیرا که من زمانی می‏آیم که شما گمان نمی‏برید.»(2)

 بحث انتظار از مباحث کلیدی و مهم در مسیحیت مخصوصا در انجیل است؛ مثلا در بخش‎هایی از انجیل آمده است: «کمرهای خود را بسته و چراغ‏های خود را افروخته بدارید. باید مانند کسانی باشید که انتظار آقای خود را می‏کشند که چه وقت از عروسی مراجعت کند. تا هر وقت آید و در را بکوبد، بی‏درنگ برای او باز کنند. خوشا به حال آن غلامان که آقای ایشان چون آید ایشان را بیدار یابد. پس شما نیز مستعد باشید، زیرا در ساعتی که شما گمان نمی‏برید، پسر انسان می‏آید.»(3)

لازم به ذکر است، در این فراز از کتاب مقدس، به وضوح از لغت پسر انسان به عنوان منجی موعود، یاد شده‎است و این لقبی است که حضرت عیسی(ع) به موعود نهایی اطلاق می‎کند. باید گفت صاحب‎نظران بر این باورند که منظور از پسر انسان، حضرت عیسی نیست. زیرا مطابق با اعتقاد مسیحیان، عیسی پسر خدا می‎باشد. بنابراین پسر انسان با پسر خدا، دو فرد متفاوت می‎باشند.

در بخش‎های دیگری از انجیل که به وضوح به ترسیم ویژگی‎های «پسر انسان» پرداخته‎شده‎است این صفات و ویژگی‎ها به صفات و ویژگی‎های موعود در مذهب شیعه اثنی عشری بسیار نزدیک و در جاهایی کاملا منطبق می‎باشد.

همچنین باید گفت مسیحیت ضمن تأکید بر غیر منتظره بودن بازگشت عیسی و وقوع امر ظهور، هدف از این بازگشت را ایجاد حکومتی الهی در راستای حکومت الهی آسمان‏ها ارزیابی می‏کند و علاوه بر این ظهور مسیح را یگانه راه حل برای ادامه حیات و زندگانی بر می‏شمرد و عیسی را منجی انسان‏ها و پادشاه پادشاهان معرفی می‏کند. آنها معتقد هستند که مسیح، بر اساس سخنان دانیال نبی سیستم اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، تربیتی و مذهبی جهان را عوض خواهد کرد و جهانی بر مبنای راه و روش خدا بنا می‏کند.

مسیحیان همچنین برای ظهور حضرت عیسی بن مریم علاماتی قائل می‏باشند:

«عنقریب بعد از آن آزمایش سخت، روزگاران خورشید تیره و تار می‏گردد و ماه نور خود را از دست خواهد داد و ستارگان افول خواهند کرد و قدرت‏های آسمانی نیز به لرزه در خواهند آمد و سپس آثار و علائم ظهور آن مرد آسمانی آشکار خواهد شد و سپس تمامی قبائل زمین نگران و غمگین می‏گردند و آنگاه عیسی از ابرهای آسمان با جلال و شکوه و قدرت فرو خواهد آمد.» (4)

در انجیل مرقس نیز ضمن تاکید بر مضامین گذشته، به جمع‏آوری یاران توسط مسیح اشاره شده است:

 «سپس عیسی با شکوه و جلال و قدرت خواهد آمد و فرشتگان تحت امر خود را به اطراف و اکناف عالم روانه خواهد کرد و منتخبان خود را از چهار گوشه جهان از بالاترین نقطه آسمان تا پایین‏ترین نقطه زمین جمع خواهد کرد.»(5)

ادامه دارد ...

پینوشت:
1.    انجیل متی 36: 24
2.    لوقا 40: 12
3.    لوقا ، فصل 12 ، بندهای 35 و 36
4.    انجیل متی 30 - 29: 24
5.    مرقس 27 - 24: 13

صهیونیسم چیست؟ what is the Zionism؟

صهیونیسم یک جنبش سیاسی و ملی‌گرای یهودی ست که در اواخر سده ۱۹ میلادی شکل گرفت. عمده‌ترین هدف جنبش صهیونیسم، تشکیل میهنی برای یهودیان بود. این جنبش بر منابع تاریخی و مذهبی تکیه دارد که یهودیان را به سرزمین اسرائیل ارتباط می‌دهد.^[۱]این سرزمین که آن را امروزه اسراییل می‌نامند، می‌باشد که قوم یهود از حدود ۳۲۰۰ سال پیش تا سال ۲۰۰ میلادی (که امپراتوری روم آن‌ها را پراکنده کرد) در آن سکونت داشتند.

صهیونیسم اعتقادات یهودیان سرتاسر جهان را تحت شعاع قرار می‌دهد و آنها را ترغیب به مهاجرت به ارض موعود می‌کند. به همین علت در ابتدا یهودیان با هر عقیده‌ای به این جنبش پیوستند. پس از مدتی که اختلافات عقیدتی در آن‌ها بروز کرد صهیونیسم به شاخه‌های دیگری مانند «صهیونیسم مذهبی»^*[۲]، «صهیونیسم سوسیال»^*[۳]، و «صهیونیسم تجدیدنظر طلب»^*[۴] تقسیم شد. با این حال تمام این شاخه‌ها در عقیدهٴ پایه، یعنی بازگشت یهودیان به اسرائیل و تشکیل دولت یهودی مشترکند.^[۲]

مخالفت‌هایی با صهیونیسم در موارد مختلفی چون مخالفت‌های مذهبی، نحلهٔ فکری ملی‌گرای رقیب و اختلاف عقیدهٔ سیاسی که این ایدئولوژی غیر اخلاقی یا غیر عملی می‌شمارد، به وجود آمده‌است.^[۳]

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۵ قطعنامه ۳۳۷۹ را با ۷۵ رأی موافق، ۳۵ رأی مخالف و ۳۲ رأی ممتنع به تصویب رساند که در آن به صورت درست «صهیونیسم شکلی از نژادپرستی و تبعیض نژادی معرفی شده» بود.^[۴] در سال ۱۹۹۱ همین مجمع در قطعنامه ۴۶/۸۶ با ۱۱۱ رأی موافق، ۳۲ رأی مخالف و ۱۳ رأی ممتنع اعلام کرد که قطعنامه ۳۳۷۹ را لغو می‌کند منبع:ویکی پدیا 

Zionism is a political movement and the Jewish nationalist in the late 19 century AD. The most important aim of the movement was for the formation of patriotic Jews, Zionism,. This movement is based on historical sources and relies on religious Jews to the land of Israel the relationship. [1] the land that it is nowadays called Israel, the Jewish people of about ۳۲۰۰ years ago up to the year 200 ad (which scattered the Roman Empire) in its housing.

Zionism Jewish beliefs around the world under the RADIUS and encourage them to migrate to the promised ard. This causes the first Jews joined this movement to every belief. After a while that the ideological differences in the incidence of other branches, such as Zionism will to religious Zionism» * [2] social Zionism» * [3], and Zionism appeals seeking» * [4]. However all of these directories in the عقیدهٴ base, namely the return of the Jews to Israel and the Jewish State characteristics. [2] the opposition to Zionism with several cases because of religious opposition, the rival nationalist intellectual نحلهٔ and عقیدهٔ political dispute this unethical or impractical ideology counts to come. [3] United Nations General Assembly resolution ۳۳۷۹ in 1975, with 75 votes, 35 votes opposed and 32 abstaining from the vote passed on it for just Zionism a form of racism and racial discrimination was introduced. [4] in 1991 the same Assembly resolution 46/86, 111 votes with 32 abstaining from the vote and 13 voters announced that cancels the resolution ۳۳۷۹

Source:Wikipedia